پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

مناجات شعبانیه یکی از مناجات‌های شیعیان در ماه شعبان بوده که از علی بن ابیطالب نقل شده و به داشتن مضامین عرفانی و بلند، علوم فراوانی در چگونگی معامله بنده با خدای عزوجل، ادب دعا و استغفار مشهور است. سید بن طاووس در کتاب اقبال، مولی محمدباقر مجلسی در بحار الانوار، سماهیجی در الصحیفه العلویه و شیخ عباس قمی در مفاتیح‌الجنان، این مناجات را نقل کرده‌اند. راوی این روایت حسین بن خالویه و بنا به احتمالی علی بن محمد بن خالویه است. حسنعلی نجابت حسین مظاهری، محمد محمدی گیلانی، محمدهادی عبدخدایی شرح‌هایی بر این دعا نوشته‌اند. مناجات شعبانیه با صلوات شعبانیه متفاوت است. صلوات شعبانیه دعایی نقل شده از امام سجاد بوده وخواندن این صلوات در هر روز ماه شعبان هنگام ظهر شرعی و نیز شب نیمه شعبان، مستحب است. پاره‌ای از آموزه‌ها و مضامین کلی مطرح شده در مناجات شعبانیه عبارتند از: جایگاه و اهمیت دعا (و اسمع دعائی اذا دعوتک)، فراگیری علم الهی (تعلم ما فی نفسی)، حاکمیت مقدرات الهی بر انسان و جهان (و قد جرت مقادیرک علیّ)، رزاقیت خداوند متعال (ان حرمتنی فمن ذاالذی یرزقنی)، وسعت رحمت الهی و امید به آن (ان کنت غیر مستأهلٍ لرحمتک...)، ستّاریت خداوند متعال ونیازمندی سخت انسان به آن در آخرت (الهی قد سترت علیّ ذنوباً...)، عذرپذیری کریمانه خداوند متعال (یا اکرم من اعتذر الیه...)، امیدواری به رحمت خداوند (فقد کبر فی جنبک رجائک اَملی)، اعتراف به گناهان و فانی ساختن عمر و جوانی در غفلت (وقد افنیتُ عمری ...)، نقش محبت الهی در تهذیب و خودسازی (.. الّا فی وقت ایقظتنی لمحبتک)، آثار قُرب به خداوند متعال (الهی ان من تعرّف بک...)، اعتراف به عجز و ناتوانی (الهی و انا عبدک الضعیف)، درخواست انقطاع الی الله و بریدن از غیر او (الهی هب لی کمال الانقطاع الیک)، آثار توکل و یقین و معرفت و خوف از خداوند متعال (.. فاصفح عنی بحسن توکلی علیک...) و ....